Doktori i dhuron veshkën gruas, por më pas ja kërkon mbrasht pasi mendon se ajo e kishte tr*dhtuar me dikë tjetër

Procesi i divorcit përgjithësisht ka një sërë emocionesh dhe shumë tension. Teksa në pjesën dërrmuese të rasteve, çështjet mbi të cilët përplasen palër lidhenme pronat apo kujdestarinë e fëmijëve, ka edhe raste të veçanta.

Transplanti i veshkës u bë ‘molla e sherrit’ kur Dr. Richard Batista u nda nga gruaja e tij. Marrëdhënia e Dr. Batista me gruan e tij, Daënell, kishte përballuar tashmë sfida të rëndësishme, veçanërisht që rrjedhin nga betejat e saj të vazhdueshme mjekësore.

Pasi Daënell duroi dy transplante të dështuara të veshkave, shëndeti i saj ishte në rrezik të madh. Me në të një akti të jashtëzakonshëm dashurie dhe përkushtimi, Dr. Batista vendosi t’i dhuronte asaj një nga veshkat e tij në vitin 2001, jo vetëm për të shpëtuar jetën e saj, por edhe për të shpëtuar martesën e tyre që kishte përjetuar disa peripeci.

Ky gjest vetëmohues kishte për qëllim të shërbente si një fener shprese, duke simbolizuar lidhjen e tyre të qëndrueshme dhe përkushtimin e ndërsjellë për mirëqenien e njëri-tjetrit. Megjithatë, pavarësisht transplantit, problemet e tyre martesore vazhduan, duke kulmuar përfundimisht me vendimin e Daënell për të paraqitur kërkesën për divorc në 2005. Dr Batisa teksa pretendoi se ishte tradhtuar nga gruaja e tij, ai këmbënguli që ajo ose t’i kthente veshkën e dhuruar ose t’i jepte atij kompensim monetar prej 1.5 milionë dollarësh.

Kjo kërkesë, e bërë përmes avokatit të tij, Dominic Barbara, bazohej në premisën se veshka përbënte një pasuri të vlefshme që ai kishte të drejtë ta rikuperonte. Komuniteti ligjor, së bashku me ekspertët e etikës mjekësore, u habit nga kërkesa e guximshme e Dr. Batista. Etikasi mjekësor Robert Veatch theksoi kompleksitetin etik dhe ligjor të përfshirë, duke pohuar se pasi një organ transplantohet, ai bëhet pronë e marrësit dhe nuk mund të rimerret nga dhuruesi.

Për më tepër, nocioni i dhënies së vlerës monetare për një organ që shpëton jetë u ndesh me një dënim të gjerë, pasi ai minoi parimet themelore të altruizmit dhe dhembshurisë që mbështesin dhurimin e organeve. Pavarësisht këmbënguljes së ashpër dhe manovrimit ligjor të Dr. Batista, gjykata përfundimisht e refuzoi kërkesën e tij, duke vendosur se veshka ishte me të vërtetë një dhuratë dhe nuk i nënshtrohej rikuperimit ose kompensimit financiar.

Në një qortim të ashpër, gjyqtari bashkëshortor Jeffrey Grob paralajmëroi përpjekjen e Dr. Batista për të fituar para nga një akt thellësisht personal dhe altruist, duke paralajmëruar se veprime të tilla mund të çojnë potencialisht në pasoja kriminale.