Askush nuk duhet të jetojë në rrugë, megjithatë, ka shumë njerëz që janë të detyruar ta bëjnë këtë dhe për fat të keq ka shumë njerëz që, në vend që të ndihmojnë, përbuzin ata që janë në këto kushte.
Një ditë, Casey Fisher pa një njeri të varfër në rrugë, ndërsa këndonte dhe mblidhte monedha.
Ndërkohë, Casey hyri dhe u ul në një lokal, menjëherë pas kësaj erdhi edhe burri që kishte arritur të mblidhte vetëm një dollar.
Pastaj Casey vendosi t’i ofrojë atij një panine dhe një kafe dhe njeriu, edhe pse në fillim hezitoi, e pranoi ftesën.
Pas kësaj, Casey e pyeti nëse donte të ulej në tryezë me të, shkruan ShkodraNews. Djali, i quajtur Chris, dukej i befasuar nga propozimi, por përfundimisht u ul me të.
Ai i tha asaj se shumicën e kohës njerëzit ishin të këqij me të, vetëm sepse ai jetonte në rrugë.
Ai gjithashtu pranoi se ishte d ro ga që e çoi në këtë situatë dhe se tani ai e urr ente atë.
Chris vazhdoi të ëndërronte të ishte djali, nëna e të cilit mund të jetë krenar, pavarësisht se gruaja i kishte vdekur nga kanceri disa vjet më parë.
Të dy biseduan për më shumë se një orë, pastaj Casey kuptoi se koha kishte kaluar shpejt dhe se ishte shumë vonë.
Në kohën kur Casei u ngrit, Chris i kërkoi asaj të priste vetëm një moment dhe filloi të shkruante diçka në një copë letre të copëtuar, shkruan ShkodraNews. Ai i dha letrën në dorë dhe kërkoi falje për letrën e tij të shëmtuar, pastaj ata thanë lamtumirë.
Kur Casey hapi letrën, ajo kuptoi se kishte bërë diçka shumë më të rëndësishme sesa ofrimi i një vakt të thjeshtë për një lypës.
Në letër ishte shkruar:“Doja të vrisja veten sot, por falë jush nuk dua ta bëj më. Faleminderit njeri i bukur”.
Ndonjëherë një gjest bujar ose vetëm një buzëqeshje mund të bëjë dallimin, më shumë sesa mund ta imagjinojmë.
Mendoni për këtë herën tjetër që takoni një person që nuk është aq i mirë sa ju. Ju nuk keni idenë se si mund të jetë jeta e tij apo çfarë i ka ndodhur atij. Por një gjë është e sigurtë, jemi të gjithë të njëjtë.