Ndoshta shumë njerëzve mund t’iu kujtohet grupi muzikor “Meteor”, i cili dikur ka performuar në edicionin e parë të “Kënga Magjike”. Por duket se rastësitë janë të çud itshme. Altini, një prej anëtarëve të grupit, është ftuar në “Ka Një Mesazh Për Ty”, por ndryshe nga formula e njohur e rub rikës, ai mbërrin përpara dërguesit të mesa zhit në programin “E diela shqiptare”.
Arsyeja e kësaj është se Altinin e ka thirru r nëna e tij biologjike, pas 47 vitesh, por ndërkohë ai rrë fen anën e tij të histo risë përpara se gruaja që i ka dhë në jetë, të vijë dhe të sh letojë të shkuarën. Altini e nis rrëfi min me momentin si e mësoi që ishte i bir ësuar. Ai tregon se gjatë rritjes kishte dëgjuar herë pas here fjalë nga të tjerët, por momenti i duhur dhe i zgje dhur nga ata ishte pasi ai përfu ndoi shër bimin ush tarak.
Altin: Ishte një ditë si zako nisht normale. U ula me të dy prindërit, thanë ka ardhur koha që ne të flasim dhe e shohim të arsy eshme momentalisht që ke moshën, log jikën, pjek urinë e duhur që ta tregojmë të vër tetën. Babi nuk arr iti dot ta su portonte, nd ezi c igaren dhe doli ja shtë, ndërsa mami m’i tre goi të gjitha.
Ardit Gjebrea: Çfarë di ti?
Altin: Di që kur kam lindur me sa më tregoi nëna, jam dorë zuar në inst itucione si të jet imoreve nga mat erniteti nuk e di se ku, në Durrës ose diku tjetër dhe më pas në jetim oren e Durrësit. Më pas jam bir ësuar normalisht brenda gjithë proceseve të caktuara të asaj kohe.
Ardit Gjebrea: Mot ivin e ke marr vesh ndonjëherë?
Altin: Nuk kam asnjë lloj infor macioni për çfarëdo mot ivi të ishte.
Ardit Gjebrea: As emrin e babit, të nënës?
Altin: Emrin e babait jo, kurse të n ënës me të dëgjuar nga la rg, por nuk e them dot se është e saktë apo jo.
Ardit Gjebrea: Por mund ta thuash nuk ka pr oblem.
Altin: Po disa thonë e ka Rukije, disa Hekrie. Emrin tim të lindjes unë e di se e kam bis eduar me time më për shumë gjëra, e di që quhem Rud in dhe emrin e certifikatës së lindjes, vitin dhe datën kur kam lindur. 17.12.1974, aktualisht jam 47 vjeç.
Ardit Gjebrea: Jetojnë prindërit e tu sot?
Altin: Jo, babai më ka vdek ur, ka gati 17 vjet, kurse nëna e kam, me mua jeton. Madje është ajo që më ka inku rajuar më tepër. Tele patia, nuk e di pse më erdhi këto kohët e fundit, e dis kutoja sa herë me mamin.
Ardit Gjebrea: Që?
Altin: Po sikur? Sikur e ndi eja, jo se isha unë ai që do kër koja ose i sht yrë dhe nga kuresh tja që të kërkoja se i shman gesha dhe ref uzimit ndoshta të nënës b iologjike, si shumë raste të tjera. Por isha ku rioz, kisha një bos hllëk, më ishte tr azuar shpi rti që të dija për të ard hmen dhe origjinën time sepse kam dhe dy fëmijë që i kam si drita,
nuk i dihet nesër si vjen koha. E diskutoja me nënën dhe thashë që “nëse s’e kërkoj dhe më kërkon, si do të jetë reagimi yt ndaj kësaj gjëje që mund të ndodhë?” Domethënë pyesnim dhe përgjigjeshim për njëri-tjetrin. Mami më inkur ajonte, më thoshte “sido të jetë puna nuk të pri voj për asgjë se është e drejta e gjithë botës e jotja ta dish kush është“.